| 
| Odsłony: 1235
Budowa konia
Ciemię – twarda, kostna wypukłość znajdująca się pomiędzy uszami. Najwyższy punkt konia (poza uszami).
Grzywka – inaczej czub, włosy pokrywające czoło, wyrastające z okolic ciemienia.
Kość jarzmowa – najbardziej widocznym jej elementem jest grzebień jarzmowy, podłużna twarda wupukłość, po obu stronach łba, poniżej której przechodzi nachrapnik.
Ganasze – okrągłe zakończenia dolnej części żuchwy, znajdujące się po obu stronach łba.
Chrapy – część górnej wargi, obejmująca zewnętrzną część nozdrzy konia. Bardzo miłe, miękkie i delikatne w dotyku.
Rynienka jarzmowa – wklęsłość biegnąca wzdłuż szyi, w której znajdują się naczynia krwionośne. W tym miejscu najczęściej pobierana jest krew lub podawane dożylnie lekarstwa.
Guz łokciowy – kostna wyniosłość stawu łokciowego znajdująca się naprzeciwko klatki piersiowej. Od tego miejsca sprawdza się czy popręg dobrze leży. Powinien znajdować się o dłoń od łokcia.
Napięstek – inaczej nagdarstek, łączy przedramię z nadpęciem. Przypomina ludzkie kolano i często jest tak mylnie nazywany.
Koronka – obwódka kopyta, miejsce, w którym noga przechodzi w kopyto. Ma za zadanie wytwarzać rogową pokrywę na kopycie. Jest bardzo delikatna i wrażliwa na urazy.
Piętka – kulista, miękka wypukłość znajdująca się z tyłu kopyta, pełni rolę swoistego amortyzatora.
Pęcina – skośna, krótka część nogi ciągnąca się od koronki do stawu pęcinowego.
Ostroga – to ukryta pod sierścią, zrogowaciała narośl z tyłu stawu pęcinowego.
Kasztan – zrogowaciała narośl znajdująca się po wewnętrznej stronie każdej z nóg. Przypuszcza się, że kasztany, jak i ostrogi są pozostałością po palczastych przodkach konia.
Puzdro – fałd skóry znajdujący się pomiędzy tylny minogami u ogierów i wałachów, w którym ukryte są genitalia. Klaczy w tym miejscu znajduje się wymię.
Guz biodrowy – kostna wypukłość leżąca pod krzyżem. Na podstawie wypukłości guzów biodrowych można łatwo ocenić kondycję konia. Zbyt wystające świadczą o niedożywieniu lub leciwym wieku konia.
Nadpęcie – to inaczej śródręcze w przedniej nodze lub śródstopie w tylnej nodze. Znajduje się pomiędzy napięstkiem, a stawem pęcinowym.
Staw pęcinowy – łączy nadpęcie z pęciną.
Guz kulszowy – znajduje się na końcu kości kulszowej, okrytej pośladkiem. U konia w dobrej kondycji nie powinien być widoczny
Rzep ogonowy – górna, kostna część ogona, w której znajdują się kręgi ogonowe. Rzep ogonowy zwęża się ku dołowi i stanowi 1/3 ogona. Dzięki niemu koń ma możliwość machania ogonem.
Zad – najwyższa, tylna, mocno umięśniona część konia, znajdująca się pomiędzy lędźwiami, a ogonem. Napęd konia.
Lędźwie – krótki odcinek tylnej części konia, łączący grzbiet z zadem.
Słabizna – delikatna i bardzo wrażliwa część konia, znajdująca się poniżej lędźwi, między żebrami, a udem.
Łuk żebrowy – miejsce, w którym przebiega linia żeber, zwężające się ku tyłowi. Wyraźnie zarysowany u koni wyścigowych.
Kłąb – wyniosłość znajdująca się pomiędzy grzbietem, a szyją, którą tworzą wyrostki kolczyste kręgów piersiowych (2-6). W kłębie mierzy się wysokość konia.
Grzebień szyjny – górna część szyi konia, wzdłuż której wyrasta grzywa.
Potylica – tylna cześć czaszki za uszami konia, na niej leży nagłówek ogłowia zwany inaczej paskiem potylicznym.