Budowa konia

 

 

 

 

Ciemię  – twarda, kostna wypukłość znajdująca się pomiędzy uszami. Najwyższy punkt konia (poza uszami).

 

Grzywka – inaczej czub, włosy pokrywające czoło, wyrastające z okolic ciemienia.

 

Kość jarzmowa –  najbardziej widocznym jej elementem jest grzebień jarzmowy, podłużna twarda wupukłość, po obu stronach łba, poniżej której przechodzi nachrapnik.

 

Ganasze –  okrągłe zakończenia dolnej części żuchwy, znajdujące się po obu stronach łba.

 

Chrapy –  część górnej wargi, obejmująca zewnętrzną część nozdrzy konia. Bardzo miłe, miękkie i delikatne w dotyku.

 

Rynienka jarzmowa – wklęsłość biegnąca wzdłuż szyi, w której znajdują się naczynia krwionośne. W tym miejscu najczęściej pobierana jest krew lub podawane dożylnie lekarstwa.

 

Guz łokciowy – kostna wyniosłość stawu łokciowego znajdująca się naprzeciwko klatki piersiowej. Od tego miejsca sprawdza się czy popręg dobrze leży. Powinien znajdować się o dłoń od łokcia.

 

Napięstek – inaczej nagdarstek, łączy przedramię z nadpęciem. Przypomina ludzkie kolano i często jest tak mylnie nazywany.

 

Koronka – obwódka kopyta, miejsce, w którym noga przechodzi w kopyto. Ma za zadanie wytwarzać rogową pokrywę na kopycie. Jest bardzo delikatna i wrażliwa na urazy.

 

Piętka – kulista, miękka wypukłość znajdująca się z tyłu kopyta, pełni rolę swoistego amortyzatora.

 

Pęcina – skośna, krótka część nogi ciągnąca się od koronki do stawu pęcinowego.

 

Ostroga – to ukryta pod sierścią, zrogowaciała narośl z tyłu stawu pęcinowego.

 

Kasztan – zrogowaciała narośl znajdująca się po wewnętrznej stronie każdej z nóg. Przypuszcza się, że kasztany, jak i ostrogi są pozostałością po palczastych przodkach konia.

 

Puzdro – fałd skóry znajdujący się pomiędzy tylny minogami u ogierów i wałachów, w którym ukryte są genitalia. Klaczy w tym miejscu znajduje się wymię.

 

Guz biodrowy – kostna wypukłość leżąca pod krzyżem. Na podstawie wypukłości guzów biodrowych można łatwo ocenić kondycję konia. Zbyt wystające świadczą o niedożywieniu lub leciwym wieku konia.

 

Nadpęcie – to inaczej śródręcze w przedniej nodze lub śródstopie w tylnej nodze. Znajduje się pomiędzy napięstkiem, a stawem pęcinowym.

 

Staw pęcinowy – łączy nadpęcie z pęciną.

 

Guz kulszowy – znajduje się na końcu kości kulszowej, okrytej pośladkiem. U konia w dobrej kondycji nie powinien być widoczny

 

Rzep ogonowy – górna, kostna część ogona, w której znajdują się kręgi ogonowe. Rzep ogonowy zwęża się ku dołowi i stanowi 1/3 ogona. Dzięki niemu koń ma możliwość machania ogonem.

 

Zad – najwyższa, tylna, mocno umięśniona część konia, znajdująca się pomiędzy lędźwiami, a ogonem. Napęd konia.

 

Lędźwie – krótki odcinek tylnej części konia, łączący grzbiet z zadem.

 

Słabizna – delikatna i bardzo wrażliwa część konia, znajdująca się poniżej lędźwi, między żebrami, a udem.

 

Łuk żebrowy – miejsce, w którym przebiega linia żeber, zwężające się ku tyłowi. Wyraźnie zarysowany u koni wyścigowych.

 

Kłąb – wyniosłość znajdująca się pomiędzy grzbietem, a szyją, którą tworzą wyrostki kolczyste kręgów piersiowych (2-6). W kłębie mierzy się wysokość konia.

 

Grzebień szyjny – górna część szyi konia, wzdłuż której wyrasta grzywa.

 

Potylica – tylna cześć czaszki za uszami konia, na niej leży nagłówek ogłowia zwany inaczej paskiem potylicznym.